Vandaag is rood...

Vandaag begon officieel het Songkran festival, oftewel het Thais Nieuwjaar.
Om 5.10 uur ging de telefoon af. Ik nam de telefoon op, toen ik hem in het donker gevonden had, bleek het een vrouw te zijn. Ze vroeg of we onze excursie "The River Kwai" niet op een andere dag konden doen. terwijl ik haar aan de telefoon had, hoorde Stephanie en ik opeens een hoop herrie buiten. Stephanie riep dat het hele kruispunt voor ons hotel vol stond met mensen met een rood shirt aan. Deze mensen zijn tegen de Prime Minister van Thailand. Omdat we de volgende dag uit Bangkok vertrekken en we iets hadden van we kunnen maar beter uit Bangkok zijn dan in Bangkok hebben we toch de excursie proberen door te laten gaan. Ik ben in mn pyjama naar Lindy's kamer gerend om haar op de hoogte te stellen. Daarna heb ik me als een speer aangekleed. Hierna zijn we met zn drieen naar de lobby gesnelt. Hier wisten ze niks van de vrouw die gebeld had. Ik ben naar de kamer terug gegaan om een noodnummer van Green Wood Travel te zoeken. Toen ik terug in de lobby kwam, zag ik Stephanie en Lindy achter de balie staan. Ik dacht hmmm, daar mag je toch niet komen. Op het moment dat ik bijna naast ze stond, merkte ze me op en zeiden: 'kom snel hier, want ze zijn aan het schieten'. Dus ik snel achter een betonnen paal gaan staan, maak ik natuurlijk een opmerking: 'hier is het veiliger, dan achter de balie'. Door de concierge werden we terug naar onze kamer gestuurd en hij zou wel bellen.
Inmiddels hadden de demonstranten de straat in vuur gezet. Ik heb Lindy toen aangeraden om haar kamergenoot Latoya te bellen of ze misschien niet liever bij ons op de kamer wilde zijn. Mij leek het slim om Job (docent) in te lichten over de situatie. Hij had van vandaag nog niks meegekregen. Toen ik terug op onze kamer was, begon de politie volop op iemand te schieten die een cocktail vuurbom naar hun van een bovenliggende weg gooide. Ik ben weer snel naar Job gegaan, om te zeggen dat het erger werd. Hij is toen meegelopen naar onze kamer om de situatie te bekijken.
Na even gekeken te hebben is hij naar de lobby gegaan om te kijken of ze daar meer informatie hadden.
We hadden ons al bijna helemaal verzoend met het idee dat we in het hotel zouden moeten blijven, toen we gebeld werden door de concierge dat onze gids er was. Onze gids was per taxi gekomen, omdat een hoop straten afgesloten waren.
We zijn snel achter onze gids, Tomg aangelopen. Bijna elke taxi wilde ons niet meenemen, omdat ze wilde kijken. Gelukkig vonden we uiteindelijk een taxi die ons wilde meenemen.
Per taxi gingen we naar een kleine bus, waar al 1 familie in zat te wachten. Onderweg haalde we nog meer families op en rond 7.30 uur reden we Bangkok uit.
De chauffeur van het busje reed alsof hij eerste wilde worden bij de Formule 1 en haalde rechts en links iedereen in.
Als eerste brachten we een bezoek aan de begraafplaats waar geallieerden die bij de 2e Wereldoorlog in Thailand, bij de dodenspoorlijn zijn omgekomen liggen begraven. Ook hebben we een bezoek genracht aan aan het Jetah museum, waar we konden zien onder welke omstandigheden de gevangenen werkte en woonde. Hierna zijn we per longtailboat naar de brug van de river Kwai gevaren. Vanaf het water hebben we veel foto's kunnen maken. We zijn over de brug zelf gaan lopen en hierna hebben we verderop nog met een klein stukje van de trein meegereden. Hierna zijn we naar een klein olifantenresort gegaan, waar we op een olifant met zn drieen + de bediender gezeten hebben. De bediender en de gids maakte er een hele fotoreportage van. We moesten zelfs 1 voor 1 in de nek van de olifant gaan zitten en toen ik er zat moest/ging de olifant zelfs lopen. Dit was voor 90% fun en voor 10% eng. Na het bezoek aan het olifantenkamp, brachten we een bezoek aan het Tiger Kingdom, maar hier hadden we geen kaarten voor en Stephanie vond het ook erg zielig. We zijn toen in een tentje wat gaan drinken en kletsen. In dit tentje stond de tv aan en zagen we wat er allemaal in Bangkok afspeelde.
De mensen met rode shirts kaapte lijnbussen en blokkeerde gier de wegen mee. Later staken ze de bussen ook in de fik. Het leger was inmiddels ook in grote getale uitgerukt en samen met de politie begonnen ze naar de demonstranten te schieten. De demonstranten gooide nog meer cocktail vuurbommen en staken de banden van taxi's lek.

Ik zei tegen Stephanie en Lindy dat de videobeelden van voor ons hotel waren, maar zei beide zeiden dat het niet ons hotel was, maar ergens anders.
We hoopten dat de boel zou sussen en we veilig naar het hotel zouden kunnen terugkeren.
Lange tijd was dit onzeker, maar uiteindelijk kregen we het bericht dat het busje ons in de buurt kon afzetten en dat we het laatste stukje veilig konden lopen. Dit i.v.m. dat de straat was afgezet voor verkeer.
Het laatste stukje hebben we dus gelopen en overal zag je het leger klaarstaan, even verderop kreeg daar het leger net te eten van de lokale bevolking De meeste van het leger lachten naar ons en een paar keer hoorde ik ze Holanda, Holanda zeggen, Onderweg naar het hotel kwamen we drie bussen tegen die in de fik hadden gestaan en 1 betonnen elektriciteitspaal was helemaal schuin afgebroken.
Bij het hotel aangekomen zaten bijna alle studenten buiten op een stoeprand. En ik had dus blijkbaar echt gelijk dat de videobeelden van voor ons hotel waren. Na een tijdje gepraat te hebben zijn we naar boven gegaan. De andere studenten hadden op een gegeven moment niet meer weg gemogen en waren dus de hele dag opgesloten in het hotel geweest. Voor onze veiligheid zijn we net zoals zijna alle studenten in het hotel restaurant gaan eten. Ik heb hier een overheerlijke tagliatelli met paddestoelen, groene asperges en ham gegeten. Een heerlijke afsluiting van een zeer chaotische dag. Gelukkig vertrekken we morgenvroeg uit Bangkok naar het noorden...